დავრჩები შენთვის მუდამ პატარა, თუმც შეგპარვია თმაში ჭაღარა
ერთადერთი ხარ ვინც მე მატარა, გაბერილ მუცლით ცხრა თვე პატარა
დაბადებიდან მე შემასწავლა ენა ქართული, ტკბილი, ნარნარა
ამაგს ვეცდები, რომ დაგიფასო ჩემო ლამაზო დედა – მანანა
მე მახსენდება ის სათნო სახე, თბილი ხელები, ლამაზი ბაგე
ისწავლე შვილო, ბევრიც იწვალე, ოფლი დაღვარე ჩვენც გაგვახარე
ყვავილს უსუნოს ვარდთან თუ დადებ, ვარდის სურნელი აუვა მასაც
ვერას ნუ იტყვი ცხოვრების გზაზე, კოჭლიც მიილტვის ციცაბო მთაზე
ამ დარიგებით ბევრი მასწავლე, ბოროტების გზა ჩემგან დამალე
როცა დამტოვებ სტუმრების გზაზე, ჩემი იქნები კომპასი ცაზე
ხატებთან ჩამქრალ მოწყენილ სანთლებს, მოეფერები და შესძენ ნათელს
ამ სულში თუ რამ სითბო ანთია, შენით ანთია, შენი ღვაწლია
როგორც ეს ლექსი გულმა დათოვა, ამ გულით მინდა გითხრა მადლობა