ჩემი სხეული გავს ნასულდგმულარს,
ვჭკნები უშენოდ…
ქარებს ლაღობა აღარ ეტყობათ,
ჰქრიან უვნებოდ…
ალბათ ცას მიწვდა ჩემი ძახილი,ჩუმი გოდება…
სიკვდილსა ვნატრობ–დაე მიწიონ ჩემმა ცოდვებმა…
წვიმა მოდის და მე არ მასველებს–ცრემლს ემონება.
…………………………………………………………………..
ნუთუ არ ესმის, ნუთუ ვერ ხედავს?–არ შემიძლია ყოფნა უშენოდ,
ღმერთის სიყვარულს ნუღარ მომკითხავთ,
ალბათ ღმერთია თვითონ უღმერთოდ.