***
ცხვება ლავაში,
ლუდხანაში ილევა
ლუდი,
ცვთება ტალახში,
შემცივნული მათხოვრის
ქუდი…

***
ქალაქის ფოთლებჩაცვენილ ქუჩებს,
კვლავ ბოშა ქალი გასძახის, \”ხურდა\”,
ვიღაც პოულობს ნაგავში \”ტუფლებს\”,
და უხარია, (ასეთი სურდა…)

***
წვიმს… მიწისქვეშა გადასასვლელში,
თათარი ბიჭი უკრავს გიტარას,
და ჩუმი ნატვრა ობლის თვალებში,
ქარმა ფოთლებით შემოიტანა…

***
ჩემი ცხოვრება ჰგავს ფოთოლცვენას,
შენ ვიღაც გჩუქნის იისფერ კაშნეს,
როგორც ყვავილზე მტვერის მოვლენა,
შეუმჩნეველი მინდა რომ დავრჩე…

თაკოს

ისევ მარტო ვარ და ვეძებ ბინას,
ღმერთს ვემეტები ცივი ღამისთვის,
შენ იქნებ ახლა სულაც არ გძინავს,
და არჩევ კაბას პაემანისთვის…

***
პოეზიაში – მე ხმელი ტოტი,
რითმისთვის ახლა ვამბობ ”მოვლენებს”,
დამიმახსოვრებს ჩემი ბლოკნოტი,
დავავიწყდები მოძმე პოეტებს…

***
ვიღაცას უდგას დღეები რთული,
მძიმე ავადმყოფს სადღაც უვლიან,
და ვამჩნევ ახლა, რომ ჩემი სული,
ჩემი სახლივით გაბზარულია…

***
ვკითხულობ “ბროდსკის”,
ჩემი ოცნება ჭიანჭველებს
სანაგვეზე გადააქვთ,
მოძველდა დროც კი,
თუ დღეს მომკლავენ,
ჩემთვის სამოთხე უკვე მზადააქვთ…
ქუდი…