დ ავრჩები შენთვის მუდამ პატარა, თუმც შეგპარვია თმაში ჭაღარა
ე რთადერთი ხარ ვინც მე მატარა, გაბერილ მუცლით ცხრა თვე პატარა
დ აბადებიდან მე შემასწავლა ენა ქართული, ტკბილი, ნარნარა
ა მაგს ვეცდები, რომ დაგიფასო ჩემო ლამაზო დედა – მანანა
მ ე მახსენდება ის სათნო სახე, თბილი ხელები, ლამაზი ბაგე
ი სწავლე შვილო, ბევრიც იწვალე, ოფლი დაღვარე ჩვენც გაგვახარე
ყ ვავილს უსუნოს ვარდთან თუ დადებ, ვარდის სურნელი აუვა მასაც
ვ ერას ნუ იტყვი ცხოვრების გზაზე, კოჭლიც მიილტვის ციცაბო მთაზე
ა მ დარიგებით ბევრი მასწავლე, ბოროტების გზა ჩემგან დამალე
რ ოცა დამტოვებ სტუმრების გზაზე, ჩემი იქნები კომპასი ცაზე
ხ ატებთან ჩამქრალ მოწყენილ სანთლებს, მოეფერები და შესძენ ნათელს
ა მ სულში თუ რამ სითბო ანთია, შენით ანთია, შენი ღვაწლია
რ ოგორც ეს ლექსი გულმა დათოვა, ამ გულით მინდა გითხრა მადლობა